எப்படியும் ஆகத்தானே போகிறது?

எட்டரை யாகப் போகிற தெழுவெனத்

 தட்டி யெழுப்பிய தம்பிசொற் கேட்டு, 

உதறிப் போர்வை உடனே விலக்கிப் 

பதறி யெழுந்து பார்த்தனள் மணியை.

 அக்கா:

 “ ஆறே இன்னும் ஆகவே இலையே, 

தீராப் புளுகன், திருட்டுக் கழுதை” 

 தம்பி: 

”இதற்குப் போய்ஏன் இத்தனை கோபம்?

 இதுநீ கேள்நான் இயம்பிய துண்மை. 

ஆகத் தானே போகிற தென்றேன்? 

ஆகும் நிச்சயம். அறிவாய் நீயே!”